Piosenka Cyklistów

Ostatnio przeglądałam sporo różnych materiałów związanych z rowerami i cyklizmem w XIX wieku (spodziewajcie się nowych wpisów) i trafiłam między innymi na taki utwór nadesłany do czasopisma rowerowego przez jednego z czytelników. Piosenka z dość prostymi rymami jest jednak na swój sposób wciągająca i z pewnością miło się ja nuciło podczas niespiesznych przejażdżek po łonie natury;) Zapraszam do lektury i wczucia się w XIX-wieczny klimat;) A może jeżeli są wśród Was muzycy, to ktoś pokusi się o ułożenie podkładu muzycznego do tych slow? Było by super! 

Piosenka Cyklistów

Fortuna kołem toczy

Kulisty ziemski glob,

Kuliste gwiazd są oczy

Kulisty nieba strop -

i w życiu jedno w koło

Na marnym świecie tym:

To smutno - to wesoło,

Ni to, ni sio - czczy dym!

A wiec i my i my

Kołujmy ciągle w dal,

Porzućmy próżne łzy,

Porzućmy próżny żal -

Kołujmy w dal!…

Kołował przed wiekami

Kołodziej, stary Piast,

Gromadząc z pradziadami

Orlęta młode z gniazd,

I gdy się wzmogły w siły

Okalał z nimi świat -

I ród kolarzy za nim

Podąża tylko w ślad!…

A więc i my i my

Kołujmy ciągle w dal,….

Niech żyje ród kolarzy,

Ciała i ducha hart!

A kto je lekceważy

To niech go porwie czart!

Niech, zamiast na przód lecieć,

Cofa się rakiem wstecz,

Aż wreszcie całkiem zamrze

I pójdzie sobie precz!…

A więc i my i my

Kołujmy ciągle w dal,…

Piotrkowianin

Źródło: Cyklista, tygodnik ilustrowany sportowi cyklowemu poświęcony R. 3, 1987, nr 1